متن زیر قطره ای از دریای افتادگی پهلوان است :

⭕️من فرزند درد و رنج بودم و با این درد خو گرفتم . من همیشه مردمی را كه مرا دوست می داشتند ، دوست داشتم و امروز به دوستی با آنها افتخار می كنم . اما در همین زمان یك حرف ، یك كنایه در لفافه گفته می شد ، ولی مرا شكنجه نمی داد ، چون راه خود را روشن می دیدم و می شنیدم “رضا ؛ تو كاری به این حرفها نداشته باش . راه خود را بگیر و برو ، آینده مال توست.

من هرگز پسر خوبی نبودم ، نه برای مردم و نه برای خانواده ام . دوست داشتم مهندس یا پزشك می شدم تا می توانستم از درآمد مشروع آن به همه كمك كنم . اما حالا می بینید كه دستم خالی است . چه كنم ، مردم خیال می كنند من همه چیز دارم ، در حالیكه اینطور نیست . من پسر بد این مردم هستم كه قادر نیستم كمكشان كنم .